bugün

ismi hatırlanmadığı zaman. Bu yüzden bazıları hiç ölmez.
Vadesi dolduğunda. Şüphesizdi ölüm gününü bilen tek Allah’dır.
Umutlar tekendiği zaman.

"Unutma red, umut iyi bir şeydir. Belki de en iyi şey. Ve iyi şeyler asla ölmezler."
Kendini unuttuğunda.
Aşk meşk konuşmadan söylemek zor oysaki ne kadar kolay.

Annesini ölürken görünce.
Aynadan kan çanağına dönmüş gözlerine, morarmış gözaltlarına ve şişmiş yüzüne bakıp mahvoluşunu izlerken kendine acıyıp bir sigara yaktığı zaman...
Hayattan hiçbir beklentisi kalmadıysa, geleceğine umut dolu gözlerle bakamiyorsa, ne yaparsa yapsın hala yerinde sayıyorsa, hayatta yaptıklarından zerre zevk, tat, haz ve mutluluk duymuyorsa o insan mezara girmeden çoktan ölmüştür. Bedenen değil ama ruhen ve beynen yok olmaya başlamıştır.
Bir insan güvenini ve yaşam enerjinisi kaybettiğinde ölmeye başlar hele umudu bittimi artık tamamen olmuş demektir.

Umut öyle tehlikelidir. Bir köleye devrim yaptirir. Yada bir baskana devlet yiktirir.
Sevmeyi ve sevilmeyi unuttuğunda ruhen çoktan ölmüştür. Farkında değildir.
Her pazar öğleden sonra ufak bir ölüyoruz gibi sanki.
Yüreğinden vazgeçtiğinde.
Artık hatırlanmadığı zaman.
Yaşama amacı olmadığı zaman..
Kaybedecek hiçbir şeyi olmadığı zaman direk ölmüş oluyorsun.