bugün

yozlaşmış, sürüleştirilmiş bazen de makineleştirilmiş yığınlar içindeki insanın, sevgiliye duyulan aşk ile, insan olmanın güzelliğinin farkına vardığını anlayınca söylediği sözdür. artık sabahları öten kuş cıvıltılarından, yağmurda yürümekten, çimlere uzanmaktan da zevk almaya başlayan insanın, kendi öz benliğinin güzelliğinin farkına varma durumudur.
karşısındaki o kadar hayvandır ki kişi kendini onunla kıyaslayınca insan olduğunu fark etmiştir.
insanlardan sürekli olarak hayvan muamelesi gören kişinin sözüdür.