babadan nefret etmek

Baba kelimesinin icini dolduramiyorsa nefret etmek icin yeterlidir. Sayet babalik yurektedir ve aile olmak kandan gelmez. Yurekden gelir.

"dihi irgin yii ilincii digirini inlirsin" diyerek yaklaşanların nasıl sığ oldukları belli.

baba olacak o yaratık hiçbir sorumsuz herifin tekiyse saygı duymayı nasıl hak edecek??? tabi baba olmayı çocuk ürettirmekten ibaret zannedilmiyorsa tabi.

Keşke ölmüş olsaydı da nefret etmeseydim. Ama yaşıyor ve benim çekilecek daha çilem var.

Trajik ya da anormal bir durum değil aslında ama nedense garip karşılanıyor. Herkes birbiriyle iyi geçinmek zorunda değil ki. Babanız sarhoşun, umursamazın, baskıcı aptalın teki olabilir. Size hak etmediğiniz şekilde davranabilir, bu da nefretinizi tetikler. Bu kadar basit.

Bazılarının çilesi oluyor.

Yargılamak çok ama çok kolay dışarıdakiler için. Insan babasından nefret eder mi di mi?

Brnim hayatımda sevmek için çabalayıp yine de bi türlü beceremediğim tek insan babam.

Korku filmi gibi. Bi zamanlar gerizekalılık yapıp insanlara anlatmaya çalışırdım. yok be derlerdi x amca o kadar da değil. Dışarıdan herşey on numara. Ama aynı evin içinde kafayı yiyorsunuz bir süre sonra. Ve size kimse inanmıyor.

Az kaldı ama. Mezun olup kendi evime çıkıp insan gibi.bi kaç sene yaiadıktan sonra bakıcam hayatımın nasıl şekilleneceğine.

Ben kimim, neyim? Ne severim? boş kalsam ne yaparım mesela? gerçekten bilmiyorum.

o da bir şeydir. en azından bir duygunuz var.

ben yıllarca babama karşı hiç birşey hissedemedim. ne iyi ne kötü. ha sokaktaki ahmet efendi ha babamdı. çünkü emeği yoktu. ölüm haberini duyunca ne hissediyorum diye düşündüm. yine bir hiçti. ne biliyim ya anlatılmaz yaşanır..

benimde içinde bulunduğum düşünce.

hatta öyle nefret ediyorum ki hani geberse mezarına bile gitmem...

işte bunlar hep ergenlik.

Biraz büyü, babanın kıymetini anlarsın.

Bazı zamanlar ben de nefret ediyorum ne yalan söyliyim.

babalar candır...

aklıma "kayran kaynatmakla olur mu şeker, cinsini s*ktigim cinsine çeker" lafını getirdi...
beyni olmayanlar için o eleştirdiğiniz babalarınızın laciverti olacaksınız çok çok, o yüzden fazla da şeetmeyin.

bir de şunu merak ettim: babalar acep çocukları için ne düşünüyor?

çok çok çok istisnai durumlar hariç yapılmaması gereken davranış.

baba - ana dediğimiz insanlar hayatlarımızı kendilerine borçlu olduğumuz varlıklardır. bu çok klişedir lakin hakikaten hakları ödenmez.

ana ve babadan size direkt olarak ve kasti bir şekilde zarar gelmediği sürece onlara bakmakla yükümlüyüz. ki böyle babalar analar bir elin parmaklarını geçmez. istisnalar kaideyi bozmaza geleceğim arkadaşlar. en kötü ana baba denk gelse sana, yapabileceğin tek şey arana mesafe koymaktır. fazlasını yapamazsın. yapmamalısın. ahlakın burada üstün gelmeli nefsin değil.

diyelim ki en kötü seçenek başınıza geldi ve onların yaptıkları yüzünden anne babanızla iletişimi kesmek zorunda kaldınız. evlat olarak sizin yüzde yüz haklı olduğunuz bir durumda bile onları gözetmek sizin evlatlık vazifenizdir. he belki sevgi gösterisinde bulunmazsınız, yanlarına sokulup sarılmazsınız ama uzaktan uzağa onları korumalısınız. siz olduğunu bilsin yada bilmesin. özellikle yaşlılık dönemlerinde. elden ayaktan düştükleri dönemde.

kendi hayatımdan örnek vereyim. dedem ileri derece babannem ise orta seviyelerde alzaymır hastaları. allah yardımcıları olsun. anam özellikle babam şuanda biz evlatlarına ders veriyor bu konuda. anne-babaya nasıl bakılırın dersini veriyorlar. allah onlardan razı olsun. hakikaten şanslı dört kardeşiz biz. her birimizin aileleri var. çocukları var. bize anne baba olanlar şuanda kendi ebeveynlerine anne babalık yapıyorlar. bu hastalık çok zor bir durum bildiğiniz gibi değil. size 90 yıl boyunca anne babalık yapmış insanlar bir sabah "sen kimdin oğlum" şeklinde soru sorunca işte işler o zaman değişiyor. ayrıntıya girmenin lüzumu yok.

diyeceğim arkadaşlar anne baba değerli varlıklardır. anne babaya kötü karşılık şeklinde bir alternatifimiz yok. onlar size ne yaparlarsa yapsınlar. her şekilde onları koruyup kollamalıyız. işlerini görmeliyiz. bunun karşılığı allah katındadır. sadece allah'ın rızasını kazanmak adına bunu yapmalıyız.

24 yaşındayım. liseli falan değil. evet nefret ediyorum. ölse üzülmem heralde. o dereceye getirdi durumu...

bayramda babamla abilerim genelde yaptıkları üzere bayram kavgalarını yapıyorlardı. ben zaten herkesin içinde bile izole olmayı becerebilen biri olarak susuyor ve elimden geldiğince kimseye bulaşmıyordum. ama en sonunda kavganın yönü bana döndü. yalan yok ilk başta babamı sevmediğimi düşündüm. genelde davranışlarında bana özel soğukluk. herkesin arasında en çok beni aşağılaması falan bir anda aklıma geldi ve az da olsa isyankar bir tavır takındım. bulunduğumuz bölgeden ben ayrılırken dedem (her zaman aramız iyi olmuştur.) sadece benim duyacağım şekilde. yapma böyle, konuşan el değil baban dedi. ben yinede yürüyüp hiddetle ortamdan ayrıldım. ama dedemin o sözleri yankılanıyordu kulağımda. konuşan el değil baban. şimdilerde gene kötü davranışları oluyor. genel anlamda bana inanmıyor. ne olursa olsun nedensiz şekilde bana güvenmiyor. ben üzülüyorum ama babam hakkında bir şey düşünecek olsam yine kulağımda o sözler. konuşan el değil, baban.
gerçekten de o her durumda bana göstermese de benim için çabalayan, beni yine sevip kollayan, elinden geldiğince benim geleceğime yatırım yapan babam.

kişiliğin oluşmasında aşılması gereken bir etaptır. takılıp kalınırsa psikologlardan yardım alınması gerekir.

Bazen babadan bazen de çocuktan kaynakladan ancak ne yapılırsa yapılsın insan babasını yada çocuğunu değiştiremeyeceği için kabul edilmek zorunda kalınan durum.

(img:#1529436)
Ben bu insandan nasıl nefret edeyim şimdi?

Babama benzediğini söylerler, hem fiziksel olarak hem de karakter olarak. O yüzden çok iyi iletişim kuramasam Bile nefret etmek çok zor benim için.

benim yaşıma gelince anlarsın diyen babayı dinlemek gerekir. çünkü bir çok insan eninde sonunda hak veriyor zamanında dinlemeyip düşmanlık ettiği babasına.

Nefret duygumu en yoğun hissettiğim andır babamın aklıma geldiği an. Keşke böyle olmasaydı.

Cocuguna mal gibi bakiyorsa, hırs makinesi gibi görüyorsa,duygu durumunu sallamiyorsa doğrudur.

müslüm gürses bile babasından nefret etsede saygısizlik yapmamışdır. ben babamdan asla nefret etmwsim etmem.

ben ederim. ama saygısızlık yapmam. yine de ölse iyi olur.

normaldir.

Bazen olabilecek eylemdir fakat ne olursa olsun saygı duyulmalıdır.

Erkek çocuklarında sıklıkla görülen bir humma, yaşlandıkça utanıyorlar ettikleri ibretlik kavgalardan...
Boşanmış bir ailenin çocuğu değilseniz babanızı sevin.
Hayat pişmanlıklar için çok kısa...