abla olmak

görsel

anne kadar emek harcayıp arkadaş kadar değer görmek.

Çok zordur. Kardeşimin canı yanınca sanki çocuğumun canı yanmış gibi hissediyorum. Geceleri ona bir şey olursa diye ağladığım çoktur.

Abla değilim ama ablam var.Resmen o bana sahip çıkması gerekirken ben ona sahip çıkıyorum.Allah bana kolaylık versin.

Zordur, eğer ki erkek kardeşiniz varsa.

Abooow babamdan çok karışır, adamı da fişekler bana karşı.

Kuzenim (10) instagram açmış ve ifşalık komik yüz ifadeleri yaptığı fotoğraflar paylaşıyor. Hepsini ss alıp büyüdüğünde şantaj yapmak için biriktiriyorum. Az önce abisini arayıp ona planımdan bahsettim ve birlikte evil laugh yaptık.

Ne yaparsam yapayım hepsinin en sevdiği ablası olmaya devam edeceğim çünkü tek ablalarıyım. Hehe

görsel

Bir "abi olmak" değildir.
Karıya falan götürmez bunlar kız falan da ayarlamazlar. Bir işe yaradıkları yoktur.

kardeşimle aramda 1 yaş olduğu için çok anlamadığım duygu. lafta geçiremiyorsun hâliyle. tadı çıkmıyor.

1. Sınıf kardeşin yoksa çok hoş.

Bence dünyada annelikten sonra en güzel şey abla olmak. Çünkü bir nevi kardeşinizin sorumluluğu sizdedir yeri gelince arkadaş yeri gelince abla olursun. Kavga edince canı acıdığında senin canın daha çok acır. iyi ki ablayım. Ama ablamın olmasını da çok isterdim kardeşim çok şanslı.

Çok içten bir duygu. Bizim annemiz başımızda değil ben kardeşime anne arkadaş abla kardeş sırdaş ve yeri geldiğinde baba oluyorum. Bu duygu insanı olgunlaştırıyor ve muhteşem bir şey.

Bireyin büyüse de evlense de kendisinden küçük kardeşlerine sorumluluğunu arttıran olgudur.

En tatlı his. Onlar için ikinci bir annesinizdir. Bazen aynı anda ağlamaya, gülmeye başlarsınız. Kardeşiniz kabus gördüğünde yanınızda yatmaya gelir ve size öyle bir sarılır ki o an sizden daha güvenli bir yer yoktur.

eğer yaş farkı fazlaysa anneliğin stajyerliği sayılabilir.

Tebrikler.

Hep olmak istediğimdir.
Ben doğar doğmaz menopoza girmek ne anne ya. 10 kardeşe kadar yolumuz vardı oysa.

aradaki yaş farkına göre değişmekle birlikte erken yaşta ağır sorumluluklar almaktır. küçük yaşta annelik rolü üstlenmektir. çocukluğunu yaşayamamaktır.

abla değilim ağabey olabildim.

Dünyanın en güzel hissi.

en çok ben söverim ama en çokta ben severim danayı, kızıyorum çünkü benim kardeşim onun çok çok daha mükemmel olması gerektiğine inanıyorum yanıldığımı hissedip hayal kırıklığına uğradıkça da sinirim tepeme fırlıyor. ama o benim onu sevmediğimi düşünüp benden uzaklaştıkça içimdeki pişmanlık beni yiyip bitiriyor. hep küçük bir çocuk olarak kalsın hiç büyümesinde rahat rahat bağrıma basayım sevebileyim hep benimle olsun istiyorum. duygulandım bak şimdi seviyom lan var mı çok seviyooom.

Evin en küçüğü olmak değildir. Hele birde hep uzakta yaşadıysan büyükler bu sırada evlenip çocuk çocuğa karıştıysa aile yemekleri falan. Özlenen en küçük uzaktan gelen değişik birazda dışta kalmışsan tadından yenmez.

erkek kardeşi tiril tiril bakımlı gezdirmektir.

Çılgınca kavga etmek isterken aynı zamanda içine sokasının gelmesi. Böyle de garip ama güzel bi şey.

ya bebekti uyurken izlerdim. boyuma yetişti hala melek gibi uyuyor izleyesim geliyor. dünyalar kadar çok seviyorum.
büyüdü eşşşşek kadar oldu en yakın arkadaşım resmen. abla olmak mükemmel bir şey.

kokusunda mutlu olmak.
kendimi bildim bileli kendimden küçükleri hep sevdim. 8 yıl önce kuzenimin bir kızı oldu ve o zamana kadar aslında hiç kimseyi o kadar sevemediğimi fark ettim. evlat sevgisini bilmiyorum, açıkçası bilmeyi hiç istemiyorum da. ama o farklı... apayrı. herkesten ve her şeyden farklı. gardolabımın üzerinde onun el yazısından 'bu küçük ağaç * sarımsıturuncuyu çok seviyor' yazıyor. yazıyı 5 yaşında henüz okuma yazma bilmezken yazmıştı. anneannesine istediği cümleyi yazdırıp küçük bir kağıda aynısını kendi elleriyle sırf üzerinde emeği olsun diye geçirmişti. sözde bana çaktırmadan dolabıma yapıştırmıştı. o sırada tam arkasındaydım oysa.

üniversite tercih zamanımda başka şehre gitme ihtimalimin ihtimali bile kabuslar görmesine neden olmuştu. gece uykusundan uyanıp kuzenime 'sarı beni bırakıp başka şehre gitmez değil mi?' diye sorular sorarmış. kuzenim en son 'şuna gitmeyeceğim de de beni uyandırmasın bari. kaç kere gitmeyecek dedim inanmadı bana' demişti.

yılbaşında aldığı hediyede 'hayat en güzel hediye' yazıyordu. şimdiye kadar aldığım en güzel hediyenin kendisi olduğunu bilmezken...