bugün

biz de mi böyleydik yoksa zaman ilerledikçe bunlar daha da mı mallaşıyor.
Milenyum bebeleri sıkıntı.
Zannı galibim ile bu adamlar 10-20 yıl sonrasının yaşlılarına emekli parası vermeyecekler.
Zor Hacı emmi. Gidişat bu şekilde.
Çünkü bizler teknolojinin bozmadığı insanları tanıma şansını yaşadık. Biz küçükken yaşlı teyzeler amcalar televizyonlar da karı-koca aramıyordu. Kimisi bizi etrafına dizip masallar, hikayeler anlatıyordu. Kimisi kek börek yapıp bizleri topluyor kimisi bakkaldan bir kutu çikolata veya şeker alıp dağıtıyor yüzümüzü güldürüyordu. Bizim zamanımızda abilerimiz ablalarımız arsız hormanlarını üzerimizde kullanmaya yeltenmiyordu. Bizi koruyor kolluyor , kimize bisiklet sürmeyi öğretiyor, kimimizi parka götürüyor , kimimizle çocuk olup bizlerle sokakta oyun oynuyordu. Bizler sokağımızdan geçen bir bardak su isteyene çekinmeden su verebiliyorduk. Birimizin babası abisi hepimize kendi çocuğu gibi göz kulak oluyordu. Şimdiki gibi bacağımıza popomuza bakmıyordu. insanlar koşulsuz yardımlaşıyordu bizim zamanımızda. Şimdi ise çoğu insan yardım ettim bir gün evine gider faydalanırım, bir gün şu işim düşer kafasında. Ha önceden herşey çok mu iyiydi. Değildi tabiki yine kötü insanlar, arsız ve sapkın insanlar vardı. Fakat çabuk ayırabiliyorduk. Fişleniyorlardı. Şimdi öyle mi? iyi insanı ancak ayırabiliyorsun ki iyi sandıkların bile iyiliğinin altında gizli bir kötülük barındırabiliyor. Uzun lafın kısası bizlerle onlar bir değil. Onlar bozulan insanların çevresinde bozuk yetişmeye mahkum oldular. Ki hala pırlanta gibi olanları var aralarında. Şimdi demirin tuncuna insanın puştuna ve onlarla kirlenen yeni nesillere kaldık.
Haha gulerek takip ediyorum bebelerin bebeleri begenmemesini.