the anatomy of human destructiveness

fromm’un freud’un insanın yapısı üzerine olan tespitlerinin kültürel geçmişi yüzünden eksik ve hatalı olduğunu iddia ettiğinden dolayı insanın hangi güdüyle hareket ettiğini açıklayan kitap. freud’un libido anlayışına tamamen karşı çıkmıştır neredeyse.

ona göre insan doğuştan gelen ihtiyaçlarını ‘varoluşsal’ bir şekilde karşılamak isteyen varlıktır. ona göre yemek ve seks bu bilinçli hayvan için yeterli değildir ( freud böyle diyor). çevreye uyum sağlama ve bağlılık mizacı, kökleşmiştik, birleşiktik ve etkili olmak, ruhani heyecan ve uyarılma ihtiyacı duyar insan. bir insanın karakteri ona göre sebep-sonuçtur. yani tecrübeleridir. ancak fromm bu ihtiyaçları karşılama yöntemlerinde biraz sislidir, pek anlaşılmaz.

ideal olarak insan, varoluşsal problemlerini üretken işler ve simbiyotik sevgiyle çözer.

toplumumuzun derin analizi dışında hiçbir şey yıkıcılıktaki artışı ya da onun azaltmanın yollarını ortaya çıkaramaz.

fromm yetkenci ya da sadomazoşist karakterin insanın ihtiyaçlarını elverişsiz bir ortamda karşılamaya çalışmasından dolayı doğduğuna inanır. çalışmaktan ve sevgiden hazza ulaşamayan yalnız ve gergin ‘ben’, güce ve şana esir olarak, tanrıya mazoşist bir teslimiyette, lider, görevli veya başka biri olarak, ya da daha alt kesimdeki insanları yakalayarak veya onları kontrol ederek hazza ulaşır.

yazar bu kitabında Heinrich Himmler ve Stalin hükmetme güdüsü ile yönlendirilen sadist vakalar olarak inceler. ayrıca tamamen yok etme tutkusundan doğan nekrofiliyi, yeni bir zararlı karakter tipini sunar. Sadistler öldürücü değildir çünkü yönetme hissinden ötürü kurbanı canlı tutmak ister.