ben bu yazıyı sana yazdım

bu yazıyı sana yazmak istemezdim zira buna bile değmezsin. ama dayanamıyorum içimde tutmaya.
senin yüzünden çok acılar yaşadım, senin yüzünden, değil hayatıma kimseyi alamamak kimseyle tanışamaz oldum. çünkü herkesin senin gibi bi sapık olma ihtimalinden korktum. yaşadığım cehennem günlerinin üzerinden 4 sene geçti. çocuktum o zamanlar. sana inanan kendini birşey sanan aptal bir çocuktum hata yaptım çok hata yaptım. sende hayatımı cehenneme çevirdin. teşekkür ederim sayende güçlüyüm diyebilmek isterdim. evet güçlüyüm yemin ederim ki çok güçlüyüm. ama keşke olmasaydım, keşke bu kadar acı yaşamasaydım.

gecelerce sabahlara kadar aylar boyunca zamanın geri gidebilmesi için dua ettiğimi hatırlıyorum. ailemin yüzüne bakamadığımı, ölümün bile kurtuluş gelmediği günleri hatırlıyorum. saatlerce süren psikolog seanslarını, psikiyatristleri, aldığım ilaçlar yüzünden aylarca yataktan kalkamadığımı hatırlıyorum. senin yüzünden şizofren olmak üzere olduğumu hatırlıyorum. sesini duyuyorum diye kulaklarımı kesmeye kalktığımı hatırlıyorum. sen hiç musluğu en sıcak tarafa çevirerek yıkandın mı? ben yıkandım ve yandım ama yinede temizlenemedim biliyo musun ?

yıllarca kimseyle konuşamadım bunu biliyo musun? kimseyle gözgöze gelemedim. aylarca evden çıkamadım peki bunu biliyo musun? kimseyle tanışmak istemedim. tanışmadım da. nasıl bir ızdırap çektiğimi tahmin edemezsin bile. hiçbişey geçiremedi bunu. okula gittim sıralarda uyudum kimse uyandırmadı beni. yıllar sonra hayata dönmeye çalıştım iyileşmek istedim çünkü ben hasta olmaktan yorulmuştum. yatmaktan yorulur mu insan? ben yoruldum. kalkmak istedim. kimse tutmadı beni düştüm, düştüm hep düştüm.

sadece bir kişi, sadece bir kişi gördü beni o kalabalığın arasında düşerken o tuttu. ilk kez onu tanıdım, ilk kez onun gözlerini gördüm ilk kez ona güvendim. ama sen yine bozdun herşeyi. nasıl cüret ettin buna bilmiyorum. nasıl çıkabildin onun karşısına ve nasıl tehdit edebildin onu bilmiyorum. bilmekte istemiyorum hiçbirşey istemiyorum. ama ben tekrar kurdum işte hayatımı herkese inat hala ayaktayım hala yaşıyorum hala gülüyorum ulan ben. hala ölmedim.

ama ne var biliyo musun? hala tanışmaktan korkuyorum insanlarla. tanıştığımda hala yüzlerine bakamıyorum yüzümü görmesinler diye. yada alelade tanıştığım insanlara ismimi yanlış söylüyorum çünkü herkesin senin gibi bi sapık olma ihtimalinden korkuyorum. sadece bu. ve artık sadece dua ediyorum. zamanın geri dönmesi için değil, seneler sonra ilk kez tuttuğum bu el ne olur beni hiç bırakmasın diye. çünkü ben hayatımda ilk defa seviyorum. hep diyorum ben. hayat çok garip. yemin ediyorum.