uyumak istemiyorum. hayat kaçıyor gibi geliyor.

herkes uyuduğunda da uyumayan yerlere sarıyorum.

sonra biraz uyuyorum ve tekrar uyanıyorum.

madem yaşıyoruz tadını çıkartmak lazım.

meni sürmek.

içinde bulunan yüksek protein oranı cildi onarıp enfenksyonel alanı iyileştirmektedir.

insan özler.

özlemek; geçmişe dönüp baktığımızda gördüğümüz pozitif olaylar bütünüdür.

geçmiş ise; hayatımızı devam ettirebilmek için, geriye dönüp baktığımızda sadece pozitif şeyleri sergiler. (düşünsene geçmişe baktın hep negatif, bi yerdekafana sıkarsın)

geçmişe döndüm ve baktım. dertleri bile özledim. lol.

kimseye ve hiçbir oluşuma aşık olmamak lazım. bu psikolojik açıklıktır.

özlem aşk'a girer mi? girmez.

o yüzden şimdi istanbula olan özlemime girmek istiyorum;

anne yemeği yiyip para vermediğim, her zaman temiz ve ütülü gezdiğim, kira vermediğim şehir. en sevdiğim arkadaşlarımın olduğu; şişhane metrodan galata kulesine (1 bira fix) -> serdar-ı ekrem sokak -> sonrasında tünel meydanı ve direk asmalı (+1 bira daha).

istanbulu özlemek normal, itlik yap itlik, serserlik yap serserilik; beyfendi ol beyfendi.

sövdüğünüz istanbula aşıkmış gibi yazmamanız gereken başlıktır. farkında olun.

dijital olarak düşündüm, risk yüzdeleri olabilir;

hamilelik: %80 (yumurtlama dönemi)
aids: %15
mantar: %20 gibi gibi

üstüne çok düşünülmemesi gereken konudur.

"Hoş mu geldim beş mi giderim bilmem ama bazen anlatmak lazım; kimse dinlemese bile.
Hepsini bulucam tek tek, sonra konuşacağım." dedi hoş geldin dediğim.

Benim amacım sadece pozitif karşılamaktı.