bugün

derin bir farktır. etrafın her zaman insanlarla çevrilidir ancak yalnızsındır. kimsesiz olmak ise daha farklı bir durumdur. bence daha kötüdür. açık ve net.
Yalnız olmak seçim kimsesiz olmak kader.
ikisi de ayrı birer olaydır.
Yalnız olmak daha çetrefillidir. Kimsesizlik bedenenken yalnızlık ruhen tek kalmışlık hissidir. Ayrıca kimsesiz olup ama yalnızlığnı hissetmeyen insanlar vardır. Birilerine ihtiyacımız hep yalnızlık korkusundan değil mi zaten. Arkanda kimseler olmasın ama kendini yalnız hissetmiyorsan guçlusundur cesursundur. Ama toplumdan otelenmeye ve kendini dışlamaya başladıysan çaresiz yapayalnızsındır. Birçok insan etrafında yığınlarca insan varken yalnızlıktan intihar etmiyor mu?