bugün

muhtemelen diğer insanlar tarafından asosyal olarak nitelendirilebilecek insandır. bu kişinin; telefonla konuşurken kelimeler aklına gelmez, söyleyecekleri anlam bulmaz.
fonofobiktir. ne zaman biri onu arasa, ya da onun birini araması gerekse gerilir. bazen sırf bu yüzden gelen telefonu açmaz. "sustur" der ve bekler öylece. ne kadar laf edilse de huydur, vazgeçilemez öyle pat diye. vazgeçmeyi de istemez bu insan.
genellikle telefonu titreşimdedir. duymamak için battaniyenin içine sarar ve mutfağa doğru koşmaya başlar ,minik kalp krizleri geçirir. sonra teli kapatır. bir hafta açmaz.
ihtiyar kesimdendir.
telefonla konuşurken bir aşağı bir yukarı deli danalar gibi koşturup nefes nefese kalan insandır. beceremediği işi yapmamayı seçmiştir. aferin.
kekeme insanların sıklıkla yaşadığı sıkıntılı durumdur. telefonum var ama inşallah çalmaz acaba kim arıyor? ben nasıl konuşacağım? eğer arayan kişi tanımadığı bir insansa bu konuşma o,nun için tam bir kabustur.
kelime yetersizliği çeken insandır.

edit: ya da garip bir tür fobidir bu o kişi için.
edit2: atmh'ye eklemesi için teşekkkürler...
muhtemelen kalp pili kullandığı için doktoru tarafından cep telefonu kullanması yasaklanmış insandır.
"evet,evet,evet.. tamam tamam hıhıı tamam." şeklinde konuşan insan tipidir.
ııı, hımm, ehh, kem küm demekten cümle kuramayan ve onlarca lira yiyen şahıstır. Bu tipler yüz yüze konuşurken göz teması kurmaktan hoşlanır.
konuşup da elindeki kalemle kağıda falan sürekli bir şeyler çizen insandan daha iyidir. telefon çok samimiyetsiz bir şey lan.
kendi aradığı halde 'sen kimsiniz' gibi bir cümleyle konuşmaya başlayan kişidir.
Benimdir . Konuşurken geriliyorum diyecek kelimeler aklıma gelmiyor .
bendim, geçti sonra boş takıntılara gerek yok konuşmak isteyen karşı taraf varsa zaten konuşursun istemiyorsa bahane bul kapat gitsin.
Hiçbir zaman kız arkadaşı olmayışından ötürü telefonu eline sadece oyun maksatlı alan kişilerde oluşan durum. Normaldir.
Bu sebeple milletin aramasını cevaplamıyorum.
Otobusteyken veya servisteyken girdiğim durum . O kalabalık içinde ne dersem herkes duyacağı için özellikle açmam telefonu .
sıkılınca:"neyse ben banyoya gireceğim, neyse ben yemek yiyeceğim, neyse ben uyuyacağım" ile sonlandırdığıma göre bu kişi hiç şüphesiz ki benimdir.
böyle insanları bide bıkmadan usanmadan arayan tipler vardır. açmıyorum arkadaşım işte niye aramaya devam ediyosun. şundan ötürü açmadım bundan ötürü geri dönemedim bahaneleri üretmekten yıldım. açmıyosam at efendi gibi mesajını işte. dellendim fıttırdım.
abd ye gidip kızlderizli soydaşlarımızdan "dumanla haberleşme kursları" na katılmak bir çözüm olabilir. bu zor geliyorsa, posta güvercini beslemek de düşünülebilir.
Ben de onlardan biriyim. O aradaki gereksiz sessizlikler geriyor. Ne gerek var böyle şeylere. Aramayın arkadaşım. Mesaj atın, ona da istediğim zaman cevap vereyim.
ben de bu grubun içindenim. nedensizce bir anda sessizlik oluyor. karşı taraftan ses yok sende de ses yok. alo demeye çekiniyorum. ama yüz yüze konuşurken sıkıntı olmuyor.
ben genelde aradığım kişiyle konuşuyorum, telefonla değil.
Asosyal bir eziktir. Her fobi korkak biri olmanın sonucudur

(bkz: Anxiety)
Ben bunu ergenlik başında yaşadım. Bol bol telefonla konuşmaya maruz kalın geçiyor sonra.
güncel Önemli Başlıklar