bugün

Bir kere olduğunda bir önemi olmayan bir durum. Israrla tekrarlandığı takdirde ise insanı sinirlendiren bir meseleye dönüşebiliyor. Kim beni neden bu şekilde arar, amacı nedir, niye konuşmaz, birine bilmeden bir şey mi yaptım, diye düşünür durursunuz.
ne olursa olsun her zaman insanı geren aramadır.

bazen bilerek açmam.
Genelde açmam. Telefonda konuşmak eyleminden hiç hoşlanmıyorum. Tanımadığım numarayı açıp kasmaya gerek yok.
Hiç cevaplamam.
başı sonu acayip rakamlar içeriyorsa ya dolandırıcıdır ya reklamdır. hiç bulaşmamak en iyisi.
Zamanında kötü bir anınız varsa tedirgin eder. Numarası bende olmayan ve arayacağını bildiğim kişi yoksa asla açmam.
Nummeramı kimden aldınız diyerek açtığım aramalardır.
Sürprizlere gebe olan aramadır. En son bir numarayı yedinci kez aradığında açmıştım. Sert bir sesle babamın adını söylerek onu istemişti ben de benimle dalga geçen bi arkadaş herhalde madem kaşınıyosun sen bilirsin triplerinde gidip babamın yanına "al telefon sana" demiştim. Olaysa şu: meğer arayan adam beni evden kaçan yeğeni zannediyormuş. Babamı da kaçtığım adam. Yok sizi bulucam yok kaçamazsınız neler neler. Adamı zor ikna ettik baba kız olduğumuza resmen ya hayatımda hiç böyle bir şeye ihtiyaç duyabileceğimi kestiremezdim. Bok da çıkabilir sözündeki boka razı olduğunuz anlar olur ya, işte öyle bir şey.
(bkz: inş kızdır)
Açılmaması gereken telefonlardır benim için. Hiç hayırlı haber almadım daha açtıklarımdan.