bugün

isimleri tam olarak hatırlanamayan veya bilinmeyen insanlara seslenirken kulanılan hitap sözcükleridir. aynı şekilde sokakta, yolda, bir yerlerde birisine seslenirkende kullanılabilir bunlar, örneğin,

(bkz: hemşerim)
(bkz: bilader)
(bkz: kardeş)
bayan hatta bağyan. en kötüsü bu galiba.
(bkz: arkadaşım)
(bkz: adaş)
(bkz: evladım)
(bkz: abicim)
yenge, abla, amca... *
(bkz: yeğenim)
denizli'de iseniz eğer;

(bkz: bizim kız)
(bkz: bizim oğlan)
tanınmayan insana adas diyebilecek kadar kahin olan insanların hitap bicimidir..
en iyisi için:

(bkz: hocam)
(bkz: üstad)
(bkz: hacı)
(bkz: ortak)
(bkz: kaptan)
(bkz: şef)
(bkz: kardeş)
(bkz: kardeşim)
(bkz: canım)
(bkz: dayı)
(bkz: aga)
(bkz: bilader)
(bkz: baba)
çocuklara da "küçük" diye seslenilir bazen. komiktir.
cocuklara "ufaklik" denildigine sahit olunmustur tarafimdan...
bakarmısın
bakar mısınız,afedersiniz,pardon vs....
(bkz: amcaoğlu)
(bkz: dude)
ayrıca (bkz: postkolonial hitap şekilleri)
-şşşşşt.
pardon bağyan bakar mısınız? * *
Ordu'da:
yeğenim
(bkz: şey)

insan tanısa da tanımasa da kullanabiliyor..

-yaaa şeyyy, bi bakar mısın?
+merve canım, merve.adım merve.
-tamam ya şeyyy..uff..
*
(bkz: mına godumun çocuu) bakarmısın...
"hop!" ya da "ehey!"dir.
(bkz: birader)

tarafımdan çok kullanılır.
hocam baharmısın.