ilgisiz büyümek

hayatı devam ettirmeye engel olmayan ancak "iz bırakanlar" kategorisinde bir yığılmaya sebebiyet vermesi kaçınılmaz olan durumdur.

saplantılı yada kaçınmacı bağlanma stillerini ortaya çıkaran durumdur.

Bazi takinti ve saplantilari beraberinde getirir. Kaybetme korkusu bircok bozuklukla birlikte kisinin pesini birakmaz. Ozellikle anne ilgisi eksikligi 3 aylik bebeklerde bile travma yaratir ve bebek o travmayi hic unutamaz.

Benim de 2-3 cilt roman yazabileceğim konu.
izole hayata neden olur deyip geçerim. O kadar sıkıntı stresi buraya yazıp tekrar kederlenmek istemem.

büyüdüğünde sonradan karşılaştığın ilginin sahte olduğunu anlamaktır.

türkiye de baştan itibaren olan durumdur. ilgisiz büyütülmek. bu kervana bende dahilim. yıllardır bir dediğinizi iki etmedik, herşeyiniz önünüze geldi, harçlığınızı kısmadık der ev ahalisi. o konuda haklılar da zaten. bir şey demiyorum da. ancak eksik ettiğiniz tek şey ilgi arkadaşım ilgi. bütün 1 ay çalışır o parayı çocuğa yatırır bende okuturum. mühim olan okutmak cebine harçlığını koymak değildir.

eğer o boku yediysen, eğer çocuğum olsun hevesiyle yaptıysan bakmak "zorundasın" arkadaşım. bende istemezdim bu kirli dünyaya gelmek, bende istemezdim bu pislik hayatı yaşamak. zorum ne ki. ama eve geldiğimde bana günün nasıl geçti, iş güç ne alemde, ya da okul nasıl gidiyor diye sormuyorsan bu ilgisizliktir. ya da "bugün yeni film keşfettim izleyelim mi hep beraber" dediğimde her seferinde mırın kırın ediyorsanız bu insanı yalnızlığa iter ve bu hayatta tek başına bırakır.. ancak ailelere sorsak hep aynı cevabı alırız arkadaşlar; "biz onun neyini eksik ettik." evet ilginizi eksik ettiniz sevgili aileler.

aslında ilgisiz büyüyen herkes tek başına büyümüştür. yanında fiziki olarak ailen olsa bile ilgileri yoksa dahi sen o hayatta tek başınasındır, yalnızsındır. o yüzden her tartışmalarımızda söylerim; "ben çocuğumu sizin gibi büyütmeyeceğim ! "

türk, türke ilgi gösterir, ilgisiz büyüyen türk değildir.

özellikle baba ilgisi olmadan büyümüş kadından kaçınız. ağzınıza sıçar. evlenmeyi falan aklınızdan geçirmeyin. sevgilinize babasıyla ilişkisini sorun. baktınız o kategoride bir trajedi yaşanmış, teşekkür edip arkanıza bakmadan kaçınız.

ilgisizlikten şikaet eden kişi bir bayansa. ilgilenen ilk erkeğe cumshot yapması muhtemel sonuctur.

ilgisiz büyüyenlerin hayatları başkalarına ilgisiz kalmakla geçer. kendi kendine yetmeyi öğrenirler. ama en çok da güçlü durmayı öğrenirler. belki de tek iyi yanı budur ilgisiz ve yalnız büyümenin.

Birine nasıl davranacağını bir türlü kestiremeyen insanlar doğurur. Ya görmediğiniz tüm ilgiyi başka birine göstermeye çalışırsınız ya da toz tanesi kadar umursamaz ve ilgisiz kalırsınız. Bundan daha öte bir şey var. ilgi görenleri çok fazla kıskanırsınız, itiraf edemeseniz de. Çünkü sizin nasıl olduğunuzu, bugün ne yaptığınızı, nelerle ilgilendiğinizi, ne hissettiğinizi merak eden kimse yoktur.

varlığın yokluğun birdir, hafızalardan çabuk silinirsin...siliksindir kısaca, arkadaş edinmen için onlara büyüklü küçüklü iyilikler yapmak zorunda hissedersin bu iyilikler yapılmadığında sahte arkadaşlar bir bir yanından gidiverir...

anne babasız büyümekten daha zor olandır.

yok öyle değil be demeyin, gerçekten öyle.

mesela ben 17 yaşıma kadar ilgisiz büyüdüm, o yaşımdan sonra da babasız büyüdüm; inanın ki babamın var olup ilgisiz olması, yok olmasından daha acı vericiydi. inanın ki öldüğünde ağlamadım ama ilgi göstermediği zamanlar yastığa gömülüp çok ağladığım oldu.

20 yaşına geldim ve bu yaşıma kadar ilgisiz büyüdüm. Babamla hiçbir baba-oğul aktivitem olmadı. Babam beni hiçbir zaman balığa götürmedi, denize götürmedi, lunaparka götürmedi, sadece parka dâhi götürmedi. Emekli olduğu için sabah evden çıkıp kahveye gider akşama kadar kağıt ve okey oynar akşam gelir tv'nin önüne kurulur sonra da gider yatardı. Yaz tatiline yakın annemle köye giderlerdi, yaz boyu köyde kalırlardı. Okul açıldıktan 1-2 ay sonra da anca dönerlerdi. Ben de abimde ya da ablamda sığıntı gibi kalırdım. Babam öldü, annem hala köye gider, ben hala sığıntı gibi yaşarım.

Şimdi ben bu aileyi nasıl seveyim? Ben burda evde tek başıma yaşayıp okula -üniversiteye- gidiyorum ama annem hâlâ köyde. (Nisan ayının sonunda gitmişti)

Babam öldüğünde annemi yalnız bırakmamak için kendi şehrimdeki üniversiteyi kazandım, annemi yalnız bırakmadım ama o beni yalnız bıraktı.

Başka ailelere imrenmekle geçti gençliğim..

bir oğlum olursa onu sizin gibi büyütmeyeceğim!