iki ateist grubun biz daha ateistiz diye savaşması

tarihte örneği görülmeyen durumdur.

oysa aynı dine inananlar bile tarih boyunca kendilerinin daha inançlı olduğunu iddia edip karşısındakine saldırmıştır. oysa biz daha inançsızız diye savaşan ateist kavimler, toplumlar yoktur.

Sadece ve sadece turkiyede karsilasabilecegimiz bir durum ama.

gerçek tektir bu yüzden ateizm bölünmez.

ben tanrıya inanmıyorum, hayır sen gerçek inançsız değilsin, aslında orada tanrıya inanmamak o anlama gelmiyor, inançsızlığı yanlış yorumladı onlar hadi kafa keselim, siz nasıl inançsızsınız ki inanmıyorsunuz?

ayrıca oruçluyken kadına bakarak boşalmak orucu bozar mı?
cennette adam başı kaç huri düşüyor?
cinler ayakta işer mi?

gibi sorularla da uğraşmaz.

aslında bunun kökeni şu: karanlığa bakıyor herkes, orada bir şey yoksa orada zaten bir şey yoktur, eğer varsa onun ne olduğu sorundur.

ama herkes aynı karanlığa bakarak farklı fanteziler kuruyor ve buna inanç diyor, hepsi kendine göre doğru çünkü kimse bi bok bilmiyor.

biz karanlığa bakıp evet karanlık var diyoruz, onlar karanlığın arkasında bir şeyler arıyor ama sonra bulunamazlığı(orada bir şey olmadığını bildiği için) karanlığın arkasında olana delil olarak sunuyor.

aslında tanrının yokluğunun yarattığı hiçliği algılanamaz olarak yansıtıp dolaylı yoldan gene tanrı yoktur diyorlar ama işte farkında değiller.

en büyük nihilistler dindarlardır ayrıca.

Yokluğun derecesi olmaz ateistler yok olduğunu sanıyorlar hal böyle olunca ortadaki yarış sebepleri de yok olur. ama takvanın derecesi olur takvası olan insan yarışma gereği duymaz allah ile meşgul olur. Takva bir eylemdir laf ile olmaz papağana da öğretirsin o da söyler birkaç kelam, takva bir yarışma değil samimiyet duygusudur.