bugün

benim... yok bu tanım olmadı, sadece beni ilgilendirecek derecede subjektif bir tanım oldu bu sanki. sonra bu gerekçeyle silinirse derdimi hangi merciye anlatırım, kafamı nerelere vururum bilinmez. o yüzden efendi gibi tanım; aile, arkadaş ortamlarında konu burçlardan açıldığında "yok efenim, ben inanmam öyle şeylere, ara sıra eğlence olsun diye okurum öylesine" diyip (yoksa deyip mi olacak, ya rab kurtar beni bu dertten!) tek başınayken gazete olsun, internet olsun bulabildiği her görsel ve duysal iletişim ortamlarında burç yorumlarını (özellikle kendi ve hoşlandığı bireyin yorumlarını) okuyan, hatta ve hatta şu burcu erkeği-şu burcu kadını-burcucum çok güzel çıkmışsın butonu ilişkisi hakkındaki yorumları okumaktan zerre imtina etmeyen kişidir. bu son cümlede bir tane yazım yanlışı veya kural hatası bulana benden bir kilo sütlü nuriye! neyse efendim, işte bu insan, topluluk içinde ayıp olmasına rağmen parmakla gösterilen bu şahsiyet, bu dağları yırtıp, enginlere sığmamakla da kalmayıp taşan aslan parçası, şüphesiz ki bazı zamanlarda içine düştüğü buhrandan bir nebze olsun kurtulabilmek için böylesi bir yola başvurmaktadır. yoksa kendisinin falla, büyüyle, inlerle, cinlerle herhangi bir ortak arkadaşı bulunmamakta, hatta kendisi onların fotoğraflarına yorum bile yapmamaktadır. etkinliklerine ise ayıp olmasın diye belki demektedir. neticede işbu koç, kendisini çekip yutan bu buhrandan çıkış noktası bulduğunda yine bilime ve akla sığınacak, geçmişteki bu günlerini gülümseyerek ve belki de kahkaha atarak özlemle ve saygıyla yad edecektir. onu sevelim, koruyalım.
sözlükte bolca rastlanılan kişi. ciddiye alıp yorum da yaparlar. allah düşmanı ateist gibi. ilginç.
inanmayan zaten dalgaya alır.
benim.
masal niyetine, bir ütopya niyetine okuyorum. güzel oluyor.
sanırım ben de bu gruba giriyorum. Rutin değil ama denk geldiğimde okuyorum ancak inanmadığımı da düşünüyorum. Ne kadar saçmayız aslında.