bin parcaya ayrilmak

kırılmaktan öte bir şeydir bin parça olmak. içi acımaktır, acıtılmaktır, acınılacak hale gelse de gülümsemeye çalıştıkça camdan bir hançer batırmaktır etine.

kalbim düştü elimden yere... kalpsiz yaşar mı insan diye düşünürken göz göze geldim seninle. o an paramparça değil, bin parça oldu hem kalbim, hem ruhum... bin birinci parça gözyaşım oldu, yere inene kadar o bile umut doluydu.

olmadı ama, olamadı. yapıştırsam bile vazo misali belliydi tekrar kırılacağı. o yüzden denemedim bile yapıştırmayı.

(bkz: bin parçayım hasretinle)