bugün

cevabını inanılmaz şekilde merak ettiğim sorunsaldır.

ayrılalım dediğim zaman kıyamet kopuyor. iş teröristi öldürmeye gelince ne olduğunu görüyoruz. aman efendim vatan toprağı ayrılmaz biz bir karış bile toprak vermeyiz demek çok güzel de nasıl bitecek bu terör? bir günde 8 vatan evladı öldüğü zaman hiç bir şey olmamış gibi davranıyorsunuz. bu tepkisizliğinizle söylemek istediğiniz ''alıştık şehit haberlerine düzenli şekilde arada bir bomba patlasın her gün 2-3 şehit gelsin biz böyle hayatımızdan mutluyuz demek değilmidir?''

terörle yaşamaya devam etmek. bulduğunuz en iyi çözüm bu mudur?
işte böyledir bu işler. ayrılmak istiyorum dediğinizde başlığın altına gelirler ve sizi ırkçılığın en kötüsünü yapmışçasına aşağılarlar küfür ederler. o zaman bir çözüm bulun dediğinizde de açarlar survıvor u keyiflerine bakarlar. ülkecek mazoşist olduğumuzu düşünmeye başladım.
Bir parçasını vermediği topraklara uğramayanlar ayrılmaya karşı oluyorlar. Yani ordaki bütünleşik toprak size ne kazandırıyor merak ediyorum? içinde sürekli dalga geçip asagiladiginiz bir halk var ve sizden kopmasini istemiyorsunuz? Sanki biraz stockholm sendromuna yakalanmış gibi geldiniz bana. Tek çare ayrılma değil fakat müzakerelere de sıcak bakan yok. Gerçekten nasıl sonuclanacagini merak ediyorum.
Zihniyeti yok ederek.
Silahlı kişileri silahla durdurabilirsin. Peki yarın bir gün başka kişilerin silahla aynı şeyleri yapmayacağını bilebilirmisin?
Ondan dolayı en iyi savaş bilgiyle yapılan savaştır.