Sonuna kadar çok güzel gidiyordu hikaye. Neyse ki sonlara doğru uyandım * tebrikler güzel hazırlanmış.

Donda nostalji severim Çiçekli dize kadar bi de altı lastikli olanından.

sütten çıkmış ak kaşıkların, donuzdaki köftelerin merak ettiği sorunsal.

hiç düşünmez misiniz bu çocuk bu sorulara kırılıyor mu kırılmıyor mu diye? ne kadan da ayıb.

görsel
Bir gün siyah renge sor, hep karanlık içimi yakar,
Bembeyazdım kirlendim, taşlandım yuhlandım bittim!

bizim gibi insanlar için aristo mantığı ...
lakırdıyı kesmeyin, bizim gibi insanlar derken; her kızla yatayım ama evleneceğim kız bakire olsun anlayışında; çıkarcı, bencil, iki yüzlü, yetersiz insanlar kast edilmiştir.
aristo reyiz bize diyor ki " tamam, bazı şeyleri yapmaya yeterliliğin-imkanın yok ve bu şeyleri elde ederken aşırıya kaçmayı, ortaya çıkan durumu-görüntüyü de önemsemiyorsun ama hiç olmazsa sorumlu zeki akıllı alçak gönüllü ol, insan olamıyorsan bari insan rolü yap" diyor.

unutmadan...
aristo veya başka düşünürler sizi insan yapma (sorumluluk sahibi olma, empati yapma, anlama, düşünme, aklı kullanma vb) ya da gerçeği gösterme gayretinde değildir.
aslında insan olarak biz filozofların tikinde değiliz.
onlar (düşünür-filozoflar) sadece ve sadece ortaya çıkardığımız görüntü kirliliğinden rahatsız olan insanlar. tıpkı sen yemek yerken senin karşında burnumu karıştırdığımda bana verdiğin tepki gibi bir durum bu, hani var ya diyojen reyizin dediği "gölge etme, başka ihsan istemem" yaklaşımı gibi.

asla unutmamanız gereken bir durum var; daha önce de yazmıştım; bir insanı ergenlikten sonra (hadi 18 yaş diyelim) eğitemezsiniz.
ister tanrı olsun, ister peygamber olsun, din-kutsal bir emir getirsin.
ister anne-baba olsun, ister arkadaş olsun, ister eş-sevgili olsun, ister öğretmen olsun, ister filozof olsun ne olsun bir insanı 18 yaşından sonra eğitemez.
öyle ya...
eğer tanrı, peygamber, anne, baba, eş, arkadaş, öğretmen (üniversiteler) filozoflar başarılı olsaydı ve insan eğitilebilseydi dünya'da insan yaşamı yok eden virüs gibi yaşamazdı.
daha önce de yazmıştım. yetişkinliğe adım atmış ve eğitilen tek canlı hayvanlardır, insanı belli bir yaştan sonra eğitemezsiniz.

tıpkı tek katlı gecekondu yapıp sonra imar affı ile üzerine 5 kat çıkmanız sonunda kendi ağırlığını çekemeyen taşıyıcılar yüzünden depremde çöken bina altında kalmak durumu.
sonradan insana yüklenen din ve ahlak ile yasa-kanunlar insanda yozlaşmanın kutsallaşması ve insanlığın yaşadığı yıkımın tek nedeni olur.
bakınız din uğruna yapılan savaşlar, tecavüzler vs. demokrasi hukuk diye çiğnenen haklar.

insanı çocuk değilse eğitemezsiniz, yetişkinlikte insana yüklediğiniz tüm din ahlak ve yasalar değersiz işlevsiz olup aksine bu din ahlak yasalar yaşanan yıkımın haklılık gerekçesi olur.
sonra çıkıp “insan, hür doğmuş ama her yerde zincire vurulmuştur.” diye j. j. Rousseau reyizi ağlatırsınız.
18 yaşından sonra yaşamda din veya ahlak kuralları ya da kanun yasalar seni insan yapmaz.
seni insan yapan çocuklukta almış olduğun eğitimdir.

gerçekten filozofların tikinde değilsiniz.
burada aristo reyiz sadece rahatsız olmuş, orta yolu bulun demekten çok "tamam, insan olamıyorsun... bari insan rolü yap amk" diyor.

Şimdi annemi arayıp gördüğüm rüyayı anlatsam, beni dinleyecek, geçiştirici ve sakin cevaplar verip, iyiye yoralım da iyi olsun diyecek.

Telefonu kapadıktan sonra da arkamdan " kız bir rüya görmüş, sapla saman" diyecek.

Şu an annemle konuşmuş kadar oldum.

--spoiler--
adana demirspor'da yusuf sarı ve emre akbaba, sakatlıkları nedeniyle galatasaray'a karşı forma giyemeyecek!
--spoiler--

bak sen şu allah'ın işi ya, gerçekten şaşılacak şey.

beraberlikten sonra ağlayan bülent uygun'u, fener'e yatmak için ne gerekiyorsa yapan, tribünleri bile fenere kiralayan volkanı çabuk unutmuşsunuz anlaşılan.

Chp'nin Çankaya belediye başkanı. tanımam etmem benimle yaşıt sanırım da afişlerdeki tipi liseliye benziyor. yenimahallede de 75 yaşındaki fethi yaşar var.

hayat başlığıdır. en nefret ettiğim insanın bile benim yaşadığım ve yaşamakta olduğum sıkıntıları yaşamasını istemem. gönlüm razı olmaz. sevdiğin bir insanların yok olmasından tut hayatta bir dikiş tutturamadan yıllarca yalnızlığa mahkum kalmaya kadar .bir sigara dumanında bir gece hayallerinden vazgeçmek çok kötü bir tecrübeymiş. nefesinden acı kokması ne demekmiş?

kimsenin varlığından haberdar olmaması. can çekişe çekişe yaşamak kadar acısı yok. allah ölümlerin bile hayırlısını acısızını versin. yaşarken umutları olanlardan olmak ne yüce bir şeymiş meğerse.bazı gerçekleri kaybetmeyince farkına varamadım ama şimdi farkındayım. umut acı olmasına karşın insanı hayatta tutan yegane şeymiş.

hayatta cok kilit bir olay olduguna inandıgım.

-spor yapmak. saglıklı beslenmek. fit bir vucud sahibi olmak.
-kisisel hijyenine dikkat etmek. hep cicek gibi olmak.
-bakımlı ve temiz olmak. temiz ve guzel giyinmek
-saglıklı alıskanlıklar edinmek. sigara ve alkolu kararında tuketmek
-ozel hayatında saglıklı iliskiler kurmak
-is yerinde calıskan olmak
-dostlarınla alma verme dengesi yerinde saglıklı iliskiler kurmak
-ailenle saglıklı bir iliski kurmak

hep irade isi geliyor bana.
sabırlı olmak lazım. cicekte bile once topraga ekiyorsun, sonra her gun suluyorsun, gunese cıkartıyorsun, yerini begendiriyorsun, sonra aylar sonra acıyor. elif safak ın dedigi gibi son sardunya kitabında: -gitmeye deger hicbir yere kısa yol yoktur.
emek harcamak gerekiyor. sebat etmek gerekiyor. bazı konularda celik gibi irade gerekiyor.
sonra da guzel seyler oluyor. inanırsak olur bence:)